Ich zou waal ins effe, in de hemel wille kieke. Ich zou waal ins effe, die paort in wille gaon. Ich zou waal ins effe, in de ouge van mam wille kieke. Ich zou waal ins effe, naeve mam wille sjtaon.
Ich zou waal ins effe, de maon wille zeen van kort bie. De zón wille puène, want die mak mich blie. Mer wat ’t sjoanste is, dat is veur ummer wiet weg. Dao druim ich dan mer van, zoalang wie dat nog kènt.
Ich zou waal ins effe, wille weite wie dat waor. In de ouge van mam wille kieke, naeve mam wille sjtaon. Ich zou waal ins effe, wille weite wie dat is. Kort biej mam te zin, wo gein verdreet is en gein pien.
Helga Keulen
Ik zou wel eens even …
Ik zou wel eens heel even, in de hemel willen kijken. Ik zou wel eens heel even, die poorten willen binnengaan. Ik zou wel eens heel even, in de ogen van mijn moeder willen kijken. Ik zou wel eens heel even, naast mijn moeder willen staan,
Ik zou wel eens heel even, de maan willen zien van dichtbij. De zon willen kussen, want die maakt me blij. Maar wat het mooiste is, dat is altijd ver weg. Daar droom ik dan maar van, zolang het nog kan.
Ik zou wel eens heel even, willen weten hoe dat was. In de ogen van mijn moeder willen kijken, naast mijn moeder willen staan. Ik zou wel eens heel even, willen weten hoe het is. Dicht bij mijn moeder te zijn, waar geen verdriet is en geen pijn.
[dropcap]D[/dropcap]e redactie van de Hulsberger haet mich gevraogd um ’t interview van Jos Lemans um te zètte nao ’t Limburgs.
34 Jaor geleje woord hae gebaore en al vreug heij Jos Lemans besjlaote um noats oet Aolbaek weg te gaon. Toch heij hae same mèt Petra Steeghs ‘van de Vink’ ’n hoes gególle op de Wienesraoderwaeg in Hölsberg. Oug al höbbe Jos en Petra hiej mèt vöäl plezeer gewoond, Jos wou oat wir truuk nao Aolbaek. Wie groat waor dan oug de verbazing wie Jos en Petra 7 jaor geleje ’n hoes in Arensgenhout gególle heije! Door dae aankoup waor de gezón rivaliteit tösje de fanfares van Hölsberg en Arnesgenhout ’t gesjprek van de daag op ’t jaorlijks Caeciliafiës in 2009 van de fanfaar van Hölsberg, ‘t ‘s Aoves woord Jos toen hendig ‘in de zeik’ gezat door de Ceciliaantjes. Jos is al 26 jaor sjpelend lid biej de Koninklijke Fanfare St. Caecilia en al 22 jaor lid biej de Jachthoorn Blazers van Rolduc. In 2011 is hae zelfs ‘Nederlands Kampioen solo Jachthoorn blazen’ gewore en is door Griel Beelen van 3FM, live geïnterviewd op de radio. Jos is oug inkele jaore lid gewaes van SV Hulsberg, me is mótte sjtoppe umtot ‘r ’n liesbreuk heij gekrege. Daonaeve haet Jos al 16 jaor ’n sezoenskaart van Roda JC en de meiste luuj in Kirchrao kènne ‘m dao good, umtot Jos ’n waal hiël gapasjoneerde meneer van supportere haet.
Al vreug óntsjtóng d’r biej Jos ’n angere passie: de natuur en al wat dao mèt te make haet. Al hiël jónk haolde hae zien jachdiploma en besjloot um nao de middelbare sjoal nao de agrarische sjoal te gaon. Iësj 4 jaor de middelbare (MAS) en daona 4 jaor de hoagere agrarische sjoal (HAS). Daonao kreeg hae ’n baan aangebaoje biej ’t Ministerie van Landbouw in Remunj.
In 2013 is Jos same mèt Petra en hun twië-jöärige zoon Joep, op vakansie gewaes nao Noorwegen. Nao ‘ne sjoane wandeling door de berg, zouwe ze biej truukkóms in ’t châlet gaon gourmette. Mer opins kreeg Jos óntiegelijke koppien en ging biej höäm ’t leeg oet. D’r woort ’n hersenbloeding vasgesjtèld. Ein gelök haet hae ech gehad, Petra is hoesarts en handelde hiej gans sjnel op en wis wat te doon, angesj heij ’t ins vöäl erger kènne aafloupe. Nao ’n paar waeke in ’t ziekehoes in Noorwegen, kós ’t verveur eindelijk geregeld ware um truuk nao Nederland te gaon. Daonao is ’t revalidere pas begós.
Nao dizze dörpel in zien laeve, haet Jos zich neet laote hange en wilt genete van die sjoan dinger in ’t laeve zoa wie zien gezin. En in miërt 2015 is ’t breurke van Joep gebaore: Jules. De Hölsbergse gemeinsjap (met CV Kiek Mer veurop) sjpeelt hiej in ’n hiël belangrieke rol: ‘Es ich in de sjtad heij gewoond, waor ich d’r lang neet zoa sjterk oetgekómme es wie noe’.
Oug wilt Jos nog mië genete van de natuur en ózze laefumgaeving. Hae kènt neet sjtilzitte, daorum ruumt hae ekere waek de rotzooi van angere in zien buurt op um ós sjoan dörp zuver te houte veur de volgende generaties: ‘Ekerein zou dat mótte doon en daorum wil ich dan oug ’n collectief sjtarte: Houd Hulsberg schoon.’ Ekerein dae hiej in geïnterseerd is kènt zich melle via redactie@hulsberger.nl. De Hulsberger zal uch waal in contact bringe mèt Jos en hae geit zich dan inzètte um dit biej de gemeinte te laote facilitere.
Veer vinge dit ’n sjiek initiatief en vinge dan oug dat Jos dizze maond mèt rech ‘de Hölsberger in ‘t zunneke’ is!
In 2001/2002 höb ich de Lièrgank Limburgs gevolgd dat georganiseerd woord door Veldeke en de Provincie Limburg. Sinds dae tied is de leefde veur de Limburgse Taal nog groater gewore. In 2016 haet de redactie van de Hulsberger mich gevraog um gastredacteur te zin veur de column: … dan sjrief mer plat. De sjtökke die ich gesjreve höb, kómme hiej allenèj langs. Ze gónt euver de Limburgse taal, ós dörp Hulsberg of geweun get sjtómme kal.
